Οι εκλογές οι πολιτικοί και εμείς

Έρχονται εκλογές σε λίγες μέρες και οι περισσότεροι παρακολουθούμε και σκεφτόμαστε... Το γεγονός ότι ζω στην Γερμανία μου δίνει το πλεονέκτημα να μην επηρεάζομαι από το αρνητικό κλίμα της Ελληνικής τηλεόρασης, ενώ από την άλλη  η 'μοναξια του μετανάστη' μου παρέχει αρκετό χρόνο για να ενημερώνομαι. Ειλικρινά δεν ανοίκω σε κανένα κόμμα, πάντα διάβαζα την εφημερίδα της αντιπολίτευσης για να ακούσω μια πιο κριτική άποψη. Και σε αυτήν της περίοδο δεν έχω πλέον αυτήν την δυνατότητα. Καθημερινή, Νέα και Βήμα είναι τα ίδια, μια όποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα και να βγει πρώτο, έχουν ήδη συμφωνήσει ότι θα συνεργαστούν και τελείωσε, 'χαλαρά' που λέμε. Λέφτα υπάρχουν, τουλάχιστον για τριακόσιους! 

Έτσι το μόνο που μου μένει αν θέλω να εκτεθώ σε διαφορετικές απόψεις είνα το ιντερνετ. Είναι λοιπόν πρακτικά η πρώτη φορα που αφιερώνω χρόνο στο να 'γνωρίσω' τους πολιτικούς μας. Να ακούσω τις συνεντεύξεις τους, να δω videos και να τους ψυχολογίσω, όσο μπορώ πάντα. Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλεία του protagon.gr, με το Εκλογές2012 κανάλι στο youtube (https://www.youtube.com/user/Ekloges12?feature=watch), με τα debates, και τις προσωπικές συνεντεύξεις όπου μέρος των ερωτήσεων να έρχονται από εμας. Άσχετα αν αναπόφευκτα εκφράζει κάποια πολιτική τάση, δίνει την ευκαιρία να ακουστούν κάποιες φωνές που πριν ήταν καλυμμένες. Ενοείται βέβαια, για αυτούς που ψάχνουν και διαθέτουν χρόνο. 

Κάτι που με εντυπωσιάζει λοιπόν παρακολουθώντας συνεντεύξεις πολιτικών είναι το επικοινωνιακό χάρισμα τους... πραγματικά πολλοί από αυτούς φαίνονται ... πολλοί ωραίοι τύποι. Ξέρω ότι γελάτε, αλλά σκεφτήτε το λίγο καλά, αν δεν γνωρίζαμε το ποιόν τους και καθόμασταν δίπλα δίπλα σε καμμιά ταβέρνα θα γινόμασταν πρώτοι κολλητοί. Από'κει και πέρα το πόσο κολάνε τα άτομα, έχει να κάνει με το πως την ...βρίσκει κανείς, αλλά άλλο θέμα αυτό... 

Προσωπικά μόνο ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μου φαίνονται λίγο παθιασμένοι με την εξουσία, επιθετικοί και αγχωμένοι και αν δεν χαλάρωσουν λίγο ...δεν πάω για ρετσίνα μαζί τους! Και την Παπαρήγα την φοβάμαι λίγο αν και είναι ωραία τύπισσα. Πανέξυπνη, με χιούμορ, απλά φοβάμαι μήπως μετά από το τρίτο κρασί μου αρχήσει με τον Λένιν, τον Στάλιν και την λαική επανάσταση. Άλλα είμαι σίγουρος ότι ο Καρατζαφέρης θα με πάει στα 'σωστά μαγαζιά', αφού πρώτα βάλει την 'κυρά' για ύπνο και θα είναι ασταμάτητος μέχρι πρωίας. Ο Κουβέλης δεν θα μείνει μέχρι αργά, αλλά θα έχει μαγειρέψει καλό παστίτσιο και θα κάναμε ωραίες συζητήσεις για ιστόρία και το Βόλο που ήταν σαν χωριό στα νιάτα του. Ο Τσίπρας κι αυτός θα με πήγαινε σε ωραία κουτλουρικα μπαράκια και μπορεί να βλέπαμε και καμμιά ταινεία του Μπενίνι πριν. Καλή φάση και αυτή... Ο Βορίδης πάλι, ξέρω ότι δεν με πάει κουτουκάκι, αλλά πο ποιοτικά, πχ για κανένα γεμιστό κοτόπουλο με προσούτο και σπάραγκια και είμαι σιγουρός ότι κάνει καλό χαβαλέ. Άσε πού αν πέρναμε και τον Λοβέρδο μαζί μπορεί να γνωρίζαμε και τιποτά φοιτήτριες της Αρχιτεκτονικής ή τψν Καλών τεχνών. Ωραία κόλπα...

Αυτό που θέλω να πω είναι οτι οι πολιτικοί δεν είναι τυχαίοι, είναι πανέξυπνοι άνθρωποι με ένα έμφυτο χάρισμα επικοινωνίας. Ξέρουν να σε κερδίζουν, μιλάνε χαμηλόφωνα, δείχνουν σεμνότητα, ευαισθησία και λόγική, εμπνέουν εμπιστοσύνη και τιμιότητα, έστω και αν είναι σάπιοι μέσα. Για αυτό αν τους κρίνουμε από τη φάτσα είμαστε χαμένοι, γιατι οι περισσότεροι είναι εκεί για την ωραία φάτσα τους. Ούτε στα λόγια τους μπορούμε να βασιστούμε μόνο, γιατί ξέρουν να παίζουν την μπάλα καλά και να σε τουμπάρουν, άσε που έχουν τσακάλια συμβούλους με μάστερ και διδακτορικά. Δεν τους πιάνουμε στο μπλα μπλα λοιπόν....

Θα έλεγα εγώ καλύτερα να τους κρίνουμε από τα έργα τους. Η κοινοβουλεύτική δημοκρατία στηρίζεται στην εντολή από τον λαό, αφού προηγηθεί η δέσμευση από τον πολιτικό. Η μόνη δύναμη  του πολίτη είναι να αλλάζει τον πολιτικό αν δεν του κάνει. Αν μας λέει ψέμματα και αν τηρεί την υπόσχεση που έδωσε. Αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς ρόλους του πολίτη στην δημοκρατία, να κρίνει τους  πολιτικούς, όχι μόνο στο καφενείο, αλλά και στην κάλπη. Γιατί και οι πολιτικοί είναι άνθρωποί πάνω απ'όλα, οπότε αν δεν τιμωρηθούν για τα λάθη τους, καβαλανε το καλάμι. Παράδειγμα η Αμερικάνικη 'δημακρατία' που πολλοί κοροιδεύουμε, αλλά ο Bush ο πατέρας έχασε από τον Κλίντον το 1992, γιατί προηγουμένως αθέτησε την προεκλογική του υπόσχεση του 1988 να μην αυξήσει τους φόρους (διάβασε το περίφημο 'read my lips'). 

Εδώ οι πολιτικοί μας κοροιδεύουν για χρόνια και εμείς συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε. Αυτό κάνει του τίμιους πολιτικούς της αντιπολίτευσης να νιώθουν το ίδιο αδύναμοι όσο και εμείς σαν πολίτες... Και αυτές οι εκλογές λοιπόν δεν είναι θέμα μνημονίου ή ευρώ, όπως θέλουν να μας πείσουν. Άλλωστε δεν έχουμε πλεόν τίποτα να χάσουμε, μας ρίξαν στα σκοινιά... Εγώ μαραζώνω εδώ στην Γερμανία και εσύ ασφικτιάς στην Ελλάδα μας...
Αυτές οι εκλογές, όπως όλες οι εκλογές είναι για να εκφράσουμε ποιοι πολιτικοί μας εκφράζουν, ποιοι θέλουμε να μας εκπροσωπήσουν, μάλιστα αυτήν την στιγμή που η Ελλάδα μας έχει ξεφύγει τελείως και χρειάζεται μεταρύθμιση. Εγώ λέω ότι τα δύο κόμματα που μου λένε ψέματα κατάμουτρα για δεκαετίες πρέπει να τιμωρηθούν με την αρνητική ψήφο μου και θα έρθω να την εκφράσω, παρά την απόσταση και τα έξοδα. Επίσης λέω ότι τίποτα δεν προκειται να αλλάξει σε αυτήν την χώρα αν τους δειξουμε άλλοι μια φορά ότι τους θεωρούμε ως τους 'πιο κατάλληλους να κυβερνήσουν'. Αν εσύ πάλι πιστευέις το αντίθετο, πάω πάσο. Άλλωστε έχει ήδη μεταναστεύσει...